Little blue house

| sweater, skirt, belt, bag - vintage | river island shoes |

                                      

Dziad i baba

Był sobie dziad i baba,

Bardzo starzy oboje:

Ona - kaszląca, słaba,

On - skurczony we dwoje.

Mieli chatkę maleńką,

Taką starą jak oni,

Jedno miała okienko

I jeden był wchód do niej.

Żyli bardzo szczęśliwie

I spokojnie jak w niebie,

Czemu ja się nie dziwię,

Bo przywykli do siebie.

Tylko smutno im było,

Że umierać musieli,

Że się kiedyś mogiłą

Długie życie rozdzieli.

I modlili się szczerze,

 Aby bożym rozkazem

Kiedy śmierć ich zabierze -

Brała oboje razem.

- Razem! To być nie może,

Ktoś choć chwilę wprzód skona!

- Byle nie ty, nieboże!

- Byle tylko nie ona!

- Wprzód umrę! - woła baba -

Jestem starsza od ciebie,

Co chwila bardziej słaba,

Zapłaczesz na pogrzebie.

- Ja wprzódy, moja miła;

Ja kaszlę bez ustanku

I zimna mnie mogiła

Przykryje lada ranku.

- Mnie wprzódy!

                - Mnie, kochanie!

- Mnie mówię!

                - Dość już tego!

Dla ciebie płacz zostanie.

- A tobie nic, dlaczego?

I tak dalej, i dalej,

Jak zaczęli się kłócić,

Jak się z miejsca porwali

Chatkę chcieli porzucić.

Aż do drzwi - puk powoli.

- Kto tam?

                - Otwórzcie, proszę.

Posłuszna waszej woli,

Śmierć jestem, skon przynoszę!

- Idź, babo, drzwi otworzyć!

- Ot, to, idź sam! jam słaba,

Ja się pójdę położyć -

Odpowiedziała baba.

Fi, śmierć na słocie stoi

I czeka tam nieboga.

- Idź, otwórz z łaski swojej.

- Ty otwórz, moja droga.

Baba za piecem z cicha

Kryjówki sobie szuka,

Dziad pod ławę się wpycha,

A śmierć stoi i puka.

I byłaby lat dwieście       

Pode drzwiami tam stała,

Lecz znudzona, nareszcie,

Kominem wejść musiała.

                                             Józef Ignacy Kraszewski

Uwielbiam ten wierszyk! Z dzieciństwa go nie pamiętam. Nawet z czasów szkolnych, nie wiem teraz dlaczego, ale nie zapadł mi w pamięć. Całkiem niedawno, Mama pokazała mi książeczkę dla dzieci i powiedziała, żebym przeczytała (na głos) ten wiersz. Strasznie mnie rozbawił, mimo swojej smutnej tematyki. Ale w końcu to satyra, która, swoją drogą, dużo mówi o prawdziwym życiu - interpretację pozostawiam każdemu :) Ostatnio też dowiedziałam się, że mój Dziadek opowiadał go często swoim dzieciom, w tym mojej Mamie :))

Buty na zdjęciach widać 'tak sobie' - zainteresowani, tutaj możecie zobaczyć je 'wyraźniej' :))